موسسه ابن سینا مفتخر است به اطلاع مردم بوسنی و منطقه بالکان بویژه اهالی شعر و ادب و علاقمندان به ادبیات عرفانی برساند، کتاب الهی نامه عطار نیشابوری به زبان بوسنیایی ترجمه و به زیور طبع آراسته شد.
خانم دکتر مبینا موکر که مسئولیت مرکز زبان و ادبیات فارسی این موسسه را بر عهده دارد، از سال 2014 کار ترجمه این اثر ارزشمند را از روی نسخه فارسی آن با مقدمه و تصحیح استاد شفیعی کدکنی آغاز کرد.
ترجمه نثر کتاب در سه سال به پایان رسید و سپس کار تبدیل متون به شعر توسط استاد هاجم هایدارویچ، نویسنده و شاعر شناخته شده بوسنیایی و رئیس انجمن نویسندگان بوسنی، شروع شد. این کار نیز حدود سه سال تحت نظارت و همکاری مستقیم خانم موکر صورت پذیرفت.
جناب حسین افندی کاوازویچ، رئیس العلمای محترم بوسنی و هرزگوین و استاد تقی پورنامداریان از اساتید برجسته و صاحب نام ادبیات فارسی در ایران که استاد خانم مبینا موکر در مقطع دکتری بودند، دو نفر از مشوقان و یاری کنندگان خانم موکر در انجام این ترجمه دشوار بودند.
تقریظ دو استاد نامدار از ایران و بوسنی در ابتدای کتاب، آقایان دکتر تقی پورنامداریان و دکتر رشید حافظوویچ نشان دهنده اهمیت فراوان انتشار این کتاب و از سوی دیگر مهر تاییدی بر دقت و ارزش علمی ترجمه آن است.
گفتنی است این کتاب با حمایت و مساعدت رئیس العلمای محترم و طی توافق بعمل آمده با جامعه اسلامی بوسنی، با مشارکت انتشارات القلم چاپ گردید. این چندمین اثر فاخر و تاریخی است که از سوی موسسه علمی پژوهشی ابن سینا ترجمه و منتشر می شود و امید است مورد توجه فرهیختگان، ادیبان و عموم علاقمندان و مردم فهیم کشور بوسنی و هرزگوین و بوسنیایی زبانان دنیا قرار گیرد.
معرفی الهی نامه؛
الهى‌نامه، از سروده‌هاى شهير عطار و شاهکارهاى شايسته و نمونه‌هاى استادانه ادب پارسى به شمار مى‌رود. عطار، در اين چكامه به بازگويى مقاصد اهل تصوف مى‌پردازد و همچون صوفيان به جاى برهان (استدلال منطقى)، از تمثيل بهره مى‌گيرد و با آوردن افسانه يا سرگذشتى، خواسته‌اش را اثبات مى‌كند. اگرچه، شاعرای عارف دیگری از حكايت‌ها و سرگذشت‌ها براى بازگفتن سخنان صوفيانه خود بهره بردند اما درّ گنج الهى در «الهى‌نامه» عطار گشوده شد و حقايق عرفان و تصوف در سروده متصوفانه و استادانه وى آشكارا رخ نمود.
عطار، در اين منظومه مى‌كوشد كه در آن سوى هر يك از آرزوهاى دست‌نيافتنى انسان، به وى بياموزد كه اگر حقيقت هر آرزو را مى‌خواهد، آن را در درون خودش بايد بجويد.
فريد‌الدين عطار نيشابورى، دو مثنوى عارفانه «الهى‌نامه» و «منطق الطير» را براى راهنمايى سالكانِ طريقت معرفت سرود و در سده ششم هجرى آنها را با شگردى رمزناك(سمبولیك)، طرح‌ريزى كرد و به حكايات و تمثيلات آراست تا بتواند راهروان مكتب عرفان را به آسانى يارى و هدايت كند تا در رياضت و كوشش معنوى خويش براى مبارزه با نفس توفيق و به شناخت حقيقت و درك معنويت و ماهیت هستى دست يابند.